Servikal Laminoplasti
Servikal laminoplasti 1960'lı yılların sonlarında çıkmış, ancak 80'li yıllarda yaygınlaşmaya başlamış bir yöntemdir. Amacı Omurilik kanalını kemik yapıları ve boyun hareketlerini koruyarak genişletmektir. Özellikle doğumsal dar kanal, çok seviyeli spondilotik myelopati ve posterior longitudinal ligaman ossifikasyonu bu yöntemin endikasyonları olmuştur. Laminoplasti yöntemlerinin çok değişik biçimlerini literatürde bulmak olasıdır. Açık kapı laminoplasti ve çift kapı laminoplasti yöntemleri çok değişik çeşitleri ile en fazla kullanılan yöntemlerdir. Laminoplasti yöntemlerinin olası komplikasyonlarının azlığı ve geç dönem iyi sonuçları genel olarak laminoplastinin yaygınlaşmasını sağlamıştır. Özellikle boyun hareketlerinde ve boyun postoperatif süreçte çok rahatsızlık veren bir durum yoktur. Hasta memnuniyetleri fazladır. Laminoplasti ameliyatı sonrası servikal kanal etkin olarak dekomprese olabilmektedir. Yüksek devirli tur ve mini plakların kullanımı ameliyatın kalitesini arttırmaktadır. Son yıllarda önceden yapılmış ameliyatların sonuçları alındıkça bu yönteme olan ilgi artmaktadır.
SERVİKAL LAMİNOPLASTİNİN AMACI: Omurilik kanalını kemik yapıları ve boyun hareketlerini koruyarak genişletmektir.
SERVİKAL LAMİNOPLASTİ ENDİKASYONLARI: Servikal dejeneratif hastalıklarda hangi cerrahi yöntemin seçileceği çok önemli bir konudur. Çok sayıdaki cerrahi yöntemler hastanın patolojisine göre tek tek irdelenerek uygulanmalıdır. Servikal laminoplasti endikasyonları genel olarak servikal spondilotik myeloradikülopati, doğumsal servikal dar kanal, posterior longitudinal ligaman ossifikasyonudur. Ayrıca dura içi cerrahide de kullanılabilecek bir yöntemdir.
YÖNTEM: Genel olarak laminoplasti yöntemi diğer yöntemlere göre daha kolay yapılabilen bir cerrahidir. Özellikle yüksek devirli turların gelişmesi ile daha çabuk ve daha az komplikasyonla bu ameliyat yapılabilmektedir. Tanımlanmış çok sayıda laminoplasti yöntemi vardır. Bunların bir kısmı aşağıda sıralanmıştır. 1- Z-laminoplasti (Z-laminoplasty): Genişletici Z-laminoplasti 1972 de Oyama ve Hattori tarafından tanımlanmış olan ilk laminoplasti tipidir. 2- Açık-kapı laminoplasti (open-door laminoplasty): Hirabayashi ve ark. Tarafından 1977 yılında tanımlanmış olan bir yöntemdir. Açık kapı laminoplasti yöntemi laminanın bir tarafından kesilerek blok halinde diğer tarafa doğru kaldırılmasıdır. Bu biçimde kapı açılır ve kanal genişletilir. Lamina bu durumda sabitlenir. Açılan taraf bir mini plak ile omurgaya sabitlenir. 3- Çift kapı laminoplasti (spinous process-splitting laminoplasty, French-door laminoplasty): Kurokawa ve ark. 1980 yılında çift kapı laminoplasti (spinous process splitting laminoplasty) yöntemini tanımlamıştır. Bugün için en fazla kullanılan yöntemler; Hirabayashi'nin açık-kapı laminoplasti yöntemi ile Kurokawa'nın çift kapı laminoplasti - spinöz uzantı ayırma yöntemleridir.
SONUÇLAR: Laminoplasti sonrası nörolojik iyileşme bir çok yazar tarafından bildirilmiştir. Servikal dar kanalda uygun endikasyonda laminoplastinin etkinliği konusunda bir kuşku yoktur. Özellikle ileri yaşlarda çok seviyeli stenozlarda laminoplasti sonuçları başarılı bulunmuştur. Laminoplasti yönteminde kas yapısının daha iyi korunması, daha az kifoz ve instabilite ile daha avantajlı olarak değerlendirilmiştir. Boyun hareketleri zamanla azalsa bile uzun süre hastaları memnun edebilmektedir. Boyun kaslarının korunduğu durumlarda da ameliyat sonrası süreçte boyun ağrıları daha az olmaktadır.