Bel Ameliyatlarındaki Başarısızlık Nedenleri Nelerdir?

Bel ağrısı erişkin nüfusta sık görülen yakınmalardan birisidir. Bu kişilerin çok az bir grubunda gerçekten cerrahi gerektirecek lomber disk hernisi, spondiloz, dar kanal, spondiloliztezis hastalığıdır vardır. Başarısız bel cerrahisi sendromu (BBCS) ise bel ve /veya bacak ağrısı nedeni ile bel cerrahisi geçiren bir kişide aynı yakınmaların sürmesi veya tekrarlamasıdır. Lomber disk hemiyasyonu cerrahisi yapılmış hastalarda 12 aylık izleme süresi sonunda % 12.5 oramnda başarısız bel cerrahisi sendromu tanışı konulmuştur. Bel cerrahisindeki başarısızlık nedenleri arasında: Hastaya bağlı etkenler, psikiyatrik sorunları olan hastaların ameliyatı, asıl patolojiye ek dar kanal, çok seviyeli tutulum, üst seviyelerde disk basısı, instabilite, osteopeni-osteoporoz, sigara içenler, şeker hastalığı, uygun olmayan veya yetersiz yöntem kullanılmış olması, tanı yöntemlerinin veya cerrahi girişimin komplikasyonları, ameliyat sonrası nedbe dokusu gelişimi, instabilite denilen omurganın vücudu taşıyamaması sayılabilir. Bun ların dışında da çok sayıda neden vardır. Bu nedenle lomber disk hernisi nedeni ile ameliyat olmuş bir hastayı ameliyattan sonra yine ağrı yakınması ile başvurduğu zaman hastanın çok kapsamlı bir biçimde, belki de ameliyat öncesi dönemden daha fazla incelenmesi gerekir. Hastaların değerlendirilmesinde yakınmaların ortaya çıkış zamanının belirlenmesi önemli bir noktadır. Tanı amaçlı ayakta çekilen bel grafileri, manyetik rezonans görüntüleme tetkikleri çok önemlidir. Tanı amaçlı enjeksiyonlar özellikle ağrının çok ön plana çıktığı durum¬larda yapılabilir. Ayrıca selektif sinir kökü blokları, faset blokları, sempatetik bloklar tanı ve tedavi amaçlı uygulanabilir. Ameliyattan sonra yaşamım etkileyecek kadar ağrı yakınması ile veya nörolojik bulgularla yeniden hekime başvuran hastada öncelikle kalıcı bulguların değerlendirilmesi, kişinin işe dönüşü ve yaşam kalitesi göz önüne alınarak yeni bir tedavi için karar verilmelidir. Başarısız bel cerrahisi sendromu grubundaki hastalar çoğu kez yatak istirahati, güçlü analjezikler almış, fizik tedavi programı uygulanmış hastalardır. Konservatif yaklaşım bir çok kez ilk düşünülecek tedavi biçimidir. Kronik ağrıda depresyon, anziyete psikiyatrik bozukluklar düşünülerek bu konuda bir tedavi verilebilir. Fizik tedavi (zayıflama, korse, ısı, masaj, fraksiyon, ultrason, steroid enjeksiyonları egzersiz programı) çoğu kez önerilen bir tedavi biçimidir. Yineleyen epidural sempatik bloklar, epidural steroid enjeksiyonları, omurilik arka kor¬don uyarımları ve iki taraflı anterior singulotomi ve ağnya yö¬nelik girişimlerinde başarısız bel cerrahisinde yeri vardır. Myozit, bursit, fasiit gibi durumların ve disk aralığında veya epidural bölgede ge¬lişen enfeksiyonların tedavisi gereklidir. Tedavide en önemli konu hastanın ikinci bir cerrahi girişimin gerekli olup olmadığı konusudur. Cerrahi olarak patolojiye yönelik onarım, teknik yanlışlıkların düzeltilmesi, dekompresyon, stabilizasyon yapılabilir. Yeni bir cerrahi girişim; Ağrı (Bel ve/veya bacak), Nörolojik kötüleşme (Sinir kökü/kauda bulguları), İnstabilite (Spondiloliztezis), Komplikasyonlar (psödomeningosel, abse drenajı) amacı ile yapılabilir. Lomber enstrümantasyon, instabilite, çok sayıda ameliyat olunan durumlarda düşünülebilir.